Temel ses eğitiminin önünde olan, ses gelişimini tamamlamış ve sesini temel olarak kullanma becerisi kazanmış bireylere verilen bir eğitimdir. Sanatsal olarak şarkı söyleyebilmeyi hedefliyor.

Çevik’e (2006) nazaran ses eğitiminin kapsamı; İleri şan eğitimi (şarkı söyleme) programının amaçlarına ulaşmak, ilgili literatürü tanımak ve repertuar kurmak, ses sağlığını korumak, şan müziğinin türlerini, ait olduğu dönemi ve üslup özelliklerini öğrenmek. Besteci ve müzikle iletişim oluşturmak. Konserler vesilesiyle müzikal ortam. Şan eğitiminin genel ilkeleri içinde; doğru duruş, nefes kullanması, dil kullanımı, ahenk vb. Maddeler ses eğitiminin ilmi temelleri içinde ise; anatomik, fizyolojik, eğitsel, kültürel, sanat içerikli, fizyolojik vb. özellikler sıralanabilir. Brown (2000) bu ilkeleri şu şekilde anlatım etmiştir:

• Öğrenci, sesi taklit etmek yerine doğru sesi üretmeyi öğrenmelidir.
• Öğretmen sesin mühim bir yapı taşı olduğunun bilincinde olarak, öğrencilerin problemlerini çözmelerine destek olmak için olumsuzluklara karşı duyarlı olmalı ve öğrencilerin fiziksel yapılarını tanımalıdır.
• Sesin tamamen beden rahatlığına bağlı olduğu unutulmamalıdır ve beden dilinin önemi bilinmelidir.
• Aralıklı ve aralıklı seslerde doğru soluk alma, doğru seslendirme, doğru başlama ve şiddeti ve devamlılığı sağlanmalıdır.
• Ses egzersizlerinin sese ve seviyeye uygunluğu sağlanmalıdır.
• Öğrencilerin psikolojik yapıları ve durumları izlenmelidir.
• Sesin kötüye kullanılmasını önlemek için anatomik-fizyolojik yapılar ve işlevleri ile alakalı bilgi verilmelidir.

Şan eğitimini tamamlayan diğer özel dersler; Correpetition, Solfej, Sahne, Piyano, Koro, Müzikal Diksiyon, Yalan Oratoryo Yorumu, Birlikte Şarkı Söyleme, Dans, Opera Analizi ve Eskrim. Tüm bu eğitimler bir zincirin halkası gibidir. Birinin olmaması eğitimde sorunlara neden olur. Sahnede olması beklenen iyi donanımlı bir müzisyen için hepsini bir tüm olarak kazanmak önemlidir.